ต่อให้พยายามเดินต่อไป ไม่คนใดคนหนึ่ง ก็ต้องดิ่งลงเหวลึกอยู่ดี
เธอกับฉัน ,,
เ ป็ น เ พี ย ง เ ส้ น ข น า น ที่ ไ ม่ อ า จ บ ร ร จ บ
เส้นขนาน ,, ทำได้เพียงเป็นคู่ขนาน ที่ไม่อาจแม้แต่จะอยู่เคียงข้างกันได้เลย...
เหมือนแม่เหล็กคนละขั่ว ที่ไม่อาจดึงดูดกัน
เหมือนพระอาทิตย์กับพระจันทร์ ที่เจอกันไม่ได้
ทำได้เพียง ม อ ง ส บ ต า กันอยู่ไกลไกล
จับต้องกันได้ผ่านเพียงสายตา
อยากจะดูแล อยากจะเฝ้าคอยเช็ดน้ำตา
อยากจะโอบกอด ในตอนที่เธอเหนื่อยล้า
แต่ก็ทำได้เพียง ส่งสายตา ยิ้มให้อยู่ไกลไกล
เจ็บปวด... แต่ทำได้เพียงข่มมันไว้
เพราะเราก็แค่คน เ ค ย รักกัน
เส้นขนาน... มันจะเจ็บปวดเหมือนฉันกับเธอบ้างมั้ย ^_^
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น